درس دوم : تفکری در خویش

نکات

1. هر انسان همواره در حال انتخاب است .
2. نوجوانی و جوانی را باید آغاز انتخاب های بزرگ داشت .
3. همهء موجودات در مسیر از نقص به کمال در حرکتند .
4. رسیدن به کمال یعنی آشکار شدن استعدادهای نهفته .
5. انسان بر خلاف گیاهان و حیوانات استعدادهای نامحدود دارد .
6. انسان جویای کمال است همه تلاشهای او بیانگر این خصوصیت اوست .
7. لحظهء زیبا برای انسان لحظه ای است که انسان به کمالی برسد .
8. درخت وجود انسان با شکوفایی همه استعدادها شادابی می گیرد .
9. کسی که همه استعدادهای او بطور متوازن رشد کند انسانی کامل و دوست داشتنی است .
10. مهمترین استعدا انسان بی نهایت طلبی اوست .
11. بی نهایت ( کمال مطلق ) کسی جز خدا نیست و انسان دانسته و یا ندانسته بدنبال خداست .
12. انسان بر خلاف گیاه و حیوان با تفکر و انتخاب خود باید راه کمال را بپوید .
13. نمونهء برجستهء انسان به کامل امام علی (ع) است زیرا همهء ابعاد وجودی او متوازن و در حد اعلاء رشد کرده است .

برای داشتن سوال های متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید

درس اول : در پیشگاه نور نکات 1. انسان همواره در حال انتخاب است و انتخاب درست متکی بر شناخت درست است . 2. اگر بخواهیم دل بستگی های کوچک وپست ما را به خود جلب نکند بلکه مجذوب یک انتخاب و هدف بزرگ شویم باید شناخت درستی از خوبی ها و زیبائی ها داشته باشیم . 3. داستان حضرت ابراهیم (ع) و نفی معبود ها و دلبستگی های کوچک توسط او، مثال روشنی است بر مدعای ما . 4. او هر معبودی را که غروب و افول داشت دوست داشتنی و سزاوار دل بستن نمی دانست . 5. از دیدگاه حضرت ابراهیم (ع) هر چیز که افول و غروب داشته باشد معلوم است که تحت سیطره و قدرت موجود دیگری قرار دارد . 6. اموری مانند ستاره و ماه و خورشید که حرکت و طلوع و غروب دارند نمی توانند معبود ما باشند معبود ما کسی است که اینها را خلق کرده و بر طبق یک نظام خاصی آنها را به حرکت درآورده است . تفکر : 1. چه ویژگی در ماه ، ستاره و خورشید است که سبب می شود لایق پرستش نباشند ؟ ویژگی مشترک هر سه افول آنها استدلال حضرت ابراهیم این بود که چیزی که ناپایدار باشد و افول کند شایستگی پرستش را ندارد . 2. کدام جهت را برای زندگی خود برگزید ؟ دلیلش برای انتخاب این جهت چه بود ؟ حضرت ابراهیم (ع) از اینکه ستاره و یا ماه و یا خورشید را معبود خود قرار دهد بیزاری جست و فرمود : من روی خود را به سوی کسی می گردانم که آسمانها و زمین را پدید آورده است . از دیدگاه حضرت ابراهیم (ع) هر چیز که افول و غروب داشته باشد معلوم است که تحت قدرت و سیطرهء موجود دیگری قرار دارد . معبود ما کسی است که این ها را خلق کرده است و بر طبق نظام خاصی آن ها را به حرکت در آورده است .